வாழ்க்கையில் நம்மில் பலருக்குத் துன்பம்
ஏற்படுவதற்கு நாம் கையாளும் நடைமுறை பழக்க வழக்கங்கள் பெரிதும் காரணமாகும்.
எளிய பழமொழிகள் பல அனுபவத் தின் அடிப்படையிலேயே
முகிழ்த் தவை. அவற்றிற்கு நாம் அதிக முக்கி யத்துவம் தராமல் அலட்சியப்படுத் துவதே
துன்ப, துயரங்களுக்குக் காரணமாக அமைந்து விடுகின்றன.
அளவுக்கு மிஞ்சினால் அமிர்தமும் நஞ்சு என்ற
மூதுரையின் முக்கியத் துவத்தை அலட்சியப்படுத்தியோ, வாழ்வில் கடைப்பிடித்தொழுகு வதையோ நாம் செய்வதில்லை. (அமிழ்து என்பது இனிய
சுவை தரும் பண்டம்)
எதையும் அளவுவோடு விரும்புதல் ஆசை என்பதாகும்.
அளவின்றி மோக முள் அதன்மீது குத்திக் குத்தி, இரத்தம் சிந்தினாலும் கூட அந்த ஆசைக்கு
எல்லைக்கோடு - வரையறை செய்யாது, அலையோ அலை என்று அலைந்து பணம், சொத்து, புகழ் சேர்க்க வேண்டும் என்று நடப்பது பேராசை
என்பதாகும்.
மீதூண் விரும்பேல் என்பது எவ்வளவு பெரிய
அறிவுரை!
நன்கு சுவைத்து உண்ணும் அளவுக்கு உணவு வகைகள்
மிகுந்த சுவைமிக்க தாயினும், அளவு - வரம்பு கடந்தால் செரிமானக் கோளாறுதானே!
பிறகு அதற்குரிய மருத்துவம், மருந்து, அவதி - இவையெல்லாம் தவிர்க்க இய லாத அவசியமற்ற விளைவுகள் தானே!
நம்மில் எத்தனை பேர் இதனைக் கடைப்பிடித்து
ஒழுகுபவர்களாக உள் ளோம்?
வயிற்றில் ஒரு பகுதி எப்போதும் காலியாக
வைத்துக் கொண்டே (முக்கால் + கால்) எந்த விருந்தாயினும் உடனே எழுந்து கை கழுவி விட்டீர்களானால், அது கையை மட்டும் கழுவியதாகாது, அஜீரணக் கோளாறு என்ற நோயை யும்கூட கை
கழுவியதாகவே ஆகும்!
வயிறுமுட்டச் சாப்பிடுவது என்பதும் அதனைக்
குறைத்துச் சாப்பிடுவது என்பதும் எல்லாம் நம் கையில் - நம் முடிவில் தான்! இருக்கிறது!
உண்ணும்போது சபல அலைகள் நம்மை, தம்பக்கம் சாய்த்து விடாமல் காக்க வேண்டிய
பொறுப்பு பிறருக்கா? நமக்கா? உபசரிக்கிறவர்கள் விளைவை அனுப விப்பவர்கள் அல்லவே?
அப்படி மறுக்கும்போது கனிவுடன் அதனை மறுப்பதே
நல்லது. விருந்தளிப் போரைச் சங்கடப்படுத்தி எரிச்சல் ஊட்டி ஏண்டா இந்த மனுஷனை
வீட்டிற்கு அழைத்து விருந்து போட்டோம்! என்று தன்னைத்தானே நொந்து கொள்ளும் நிலையை
ஏற்படுத்தலாமா?
அதில் சற்று நயத்தக்க நாகரிகம் ததும்ப வேண்டாமா?
உணவு - பரிமாறல் - விருந்து பற்றி பரவலான ஒரு
உண்மை, பலராலும் சொல்லப்படும் கருத்து, சாப்பாடு ஒன்று தான் போதும் என்று சொல்லும் அளவுக்கு
நிறுத்தச் சொல்வது; மற்றவை களுக்கு இது மாதிரி உச்சவரம்பு கட்டுவதே
இல்லையே!
அண்மைக்கால அன்றாடச் செய்திகள் பணத்தாசை, திடீர் பணக்காரராக பிறரை வஞ்சித்து, களவாடி, பறித்து, கொள்ளை யடித்து, அளவுக்கு அதிகமாக சொத்து சேர்த்து - அதன் விளைவாக தீராத சங்கடங்களையும், ஆறாத அவலத்தை யும் அனுபவித்தாலும், போதையை விரும்பி மது குடிப்பவன் - வேட்டி
அவிழ்ந்து வீதியில் கிடந்து அவதியுற் றாலும் மறுநாளும் நேற்று குடித்த
அளவுக்குமேல் குடித்துக் கும்மாளம் போட்டு, அதே இடத்தில் மீண்டும் முழு நிர்வாண கோலத்தில் மூச்சுப் பேச்சின்றி விழுந்து
கிடப்பதில் ஒரு சுயஇன்பம் காணுவது போன்ற பரிதாபம் அல்லவா?
பணம் - காசு - செல்வம் தேவை மூச்சு
விடுதலுக்குத் தேவையான பிராண வாயு போல - மறுக்கவில்லை நாம்!
அதையே மூச்சு முட்டித் திணறும் அளவுக்கு ஒரு
வழிப்பாதையாக்கி, மறுவழி செலவோ, நன்கொடையோ, பொதுத் தொண்டோ, செய்யாமல் பாடுபட்டுப் பணத்தைச் சேர்த்து அனுபவிக்கக்கூட முடியாதபடி ஊர்
சிரிக்க, உலகம் கெக்கெலி கொட்ட, சட்டம் தண்டிக்க, உச்சியிலிருந்து அதல பாதாள பள்ளத்தில் வீழ்ந்து எழ முடியாமல் நாதியற்று பிறர்
நெருங்க அஞ்சிடும் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்ட வர்களாவது எதனால்?
அளவுக்கு மிஞ்சி பொருள் சேர்த்த குற்றம்
புரிந்ததினால்தானே!
புகழேகூட போதையில் பெரும் போதையாகும். அதையேகூட ஒரு கட்டுக்குள் வைத்திருக்காவிட்டால்
அது நம் உயிர்க்கு இறுதியாகி விடும்.
புகழுக்காக வேட்டையாடுதல், செலவழித்தல் அறவிலை வணிகர் ஆவது
விரும்பத்தக்கதா? ஆராய்ந்து பார்க்க!
(எஞ்சியது நாளை)
-விடுதலை,20.6.15
-
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக