வாழ்க்கைக்குப் பொருள் வேண்டும்; பொருள் உள்ள வாழ்க்கையாக நாம் அதனை அமைத்துக் கொள்ளவும் வேண்டும். சிலர் வாழ்க்கைக்கே பொருள் தெரியாமல் வாழுகின்றனர் - வாழ்ந்து மடிகின்றனர்.
“பொருள்" என்ற சொல்லை பல பொருளிலும் வாழ்க்கையோடு பொருத்திப் பாருங்கள். பொரு ளில்லா வாழ்க்கை, பயனற்ற வாழ்க்கை.
தக்க பொருளிலிருந்தும் பயனில்லா வாழ்வு வாழும் மனிதர்கள் மாந்த குலத்தில் ஏராளம்!
வாழ்க்கைக்குப் பொருள் தேவைதான். ஆனால் அதனைச் சேர்க்கும் வழி தக்க வழியாக இருக்க வேண்டாமா? பலரும் சிந்திப்பதே இல்லை.
"எவ்வளவு முறைகேடு செய்தும், நேர்மையற்ற வழியானாலும் பரவாயில்லை - நாம் ‘கோடி ஈஸ்வரர்களாக' (!) ஆகி விட வேண்டும். அதன் மூலம் நம்மைப் பாராட்டி சதா புகழ்ந்து கொண்டே இருக்கும் ஒரு ‘ஜால்ராக் கூட்டத்தின்' பஜனை - பல்லிளித்த நாமாவளிகள் எப்போதும் நம் காது களை அடைத்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும்" - என்றிருக்கலாமா? மாறுபட்ட பயனுறு கருத்துகள் கூட காட்டில் காய்ந்த நிலவாகி, கூட்டில் வாழாது பறந்து அலையும் பறவைபோல சம்பந்தப்பட்ட நபர்களுக்குப் பயன் ஏதும் தரும் நிலையில் இருக்காது!
சிலருக்குப் பொருளைச் சேர்க்க மட்டுமே தெரியும்; அதைப் பயனுறு விதத்தில் செலவழிக் கவோ, பயன்படுத்தவோ தெரியாது! தெரியவே தெரியாது!
‘வைத்திழக்கும் வன்கணவர்கள்' அவர்கள்! வாழும் வாழ்க்கைக்குப் பொருள் தேவை - எப்படி? ஏன்? என்று யோசியுங்கள். பொருள் ஒரு கருவி - எழுதுகோல் போல, தேவைப்படும் போது அதை எடுத்து எழுதலாம்.
எழுதப்படிக்கவே தெரியாத ஒருவரது பையில் விலை உயர்ந்த தங்கப் பேனா - பார்க்கர், ஹீபர்ஸ் என்பதோ - இத்தியாதி வகையோ இருந்தால் என்ன பயன்?
படம் எடுக்கக்கூட நம்முடன் உள்ளவர்களுக்குக் கூட சற்று கூச்சமாக இருக்கும் - உண்மை தெரிந் தவர்கள் ஆனதால். என்றாலும் போலிகளுக்கு வெளிச்சம் ஏராளம் கிடைக்கிறது அல்லவா?
தக்க வகையில் பொருள் சேர்ப்பது - ஈட்டுவது தான் சரியான வாழ்க்கை முறை - தவறான வழி கன்னக்கோல் கனவான்கள் கருவூலச் சேர்ப்பு கைங்கர்யமானால் இன்று இல்லாவிட்டாலும் நாளை, நாளை இல்லாவிட்டாலும் நாளைய மறு நாள் அச்செல்வம், ‘நீரெழுத்தாகி' நிலைத்திருக்காது!
வெறியோடு பணம் சேர்க்கும் பித்தர்களுக்கும், எத்தர்களுக்கும் இதெல்லாம் புரியாது; புரிதலுக்கு என்று பாடம் எடுத்தாலும் அது முற்றிலும் வீண் தான்.
கெட்டபின்பு சிலருக்கு ஞானம்!
பட்டபின் பலருக்கு அழிவு
பணத்தைக் குறுக்கு வழியில் சேர்த்து உயர் பவர்கள். சராசரி மனிதனின் மன நிம்மதியைப் பெற்றவனாகவோ, அறவழியைக் கற்றவனாகவோ, சரியான அனுபவத்தைப் பெற்றவனாகவோ ஆக முடியுமா?
காரணம் நிதானமின்மை, பணவெறி, பதவி வெறி, புகழ் வெறி - பலரை நிலையில் நிற்கவே செய்யாது.
வீழ்ந்தபிறகு, தண்டனை தக்க முறையில் அனு பவித்து மீண்ட பிறகே, நல்வாழ்வு, அடக்கமான வாழ்வு, ஒழுங்கீனக் கேட்டிலிருந்து வெளியேறியல் லவோ நேர்மை வாழ்வை எளிய வாழ்வாக அமைத்துக் கொள்ளலாம் என்ற புது முடிவினைக் கூட எடுத்துக் கொள்ளத் தெரியாமல்,
சூதாட்டத்தில் எப்படிப் பொருளை இழக்க இழக்க மேலும் மேலும் பந்தயம் கட்டி, ‘இழத்தெறூ உம் காதலிக்கும் சூதேபோல்' என்ற வள்ளுவனின் உவமைக்கேற்ப வாழ்ந்து - இல்லை வெந்து, நொந்து வாழ்க்கையை பொருளற்ற வாழ்க்கையாக்கி - வாழ்நாளை கானல் நீராக்கிப் பயன் ஏதும் காணாத பரிதாபத்திற்குரியவர்களாகி நிற்கிறார்கள் என்பதை உணர்ந்தால் - பொருளைப் பொருளுடன் கூடிய வாழ்க்கைக்காக மட்டுமே சேர்க்க வேண்டும் என்ற உண்மை புத்தாக்கமாகாவது பளிச்சிடக்கூடும்.
(மேலும் சிந்திப்போம்)
பொருளோடு வாழ்வா? வாழ்க்கைக்குப் பொருளா? (2)
வாழ்க்கைக்கான பொருளை தக்க வழியில் உரிய முறையில் சேர்ப்பது முக்கியம் என்பதற்கு அடுத்தபடியாக, சேர்த்த செல்வத்தை - பொருளை - சரியாகப் பாதுகாக்கவும் கற்றுக் கொள்ளுதல் அவசியம்.
தக்க பொருளை சம்பாதிப்பதை விட முக்கியம் அதனைக் காக்கத் தெரிய வேண்டும்.
இன்று ஊடகங்களில், தொலைக்காட்சி மற்றும் நாளேடுகளில் இடையறாது வரும் செய்தி, 'அதிக வட்டி தருகிறோம்' என்று போலி நிதிக்கம்பெனிகள் பேரால் ஏராளமான கவர்ச்சிக்கர விளம்பரங் களைச் செய்து, மக்களின், வீட்டு இல்லத்தரசிகளது 'சிறுவாட்டு காசு' சேமிப்பு உள்பட பலவற்றையும் கொள்ளை யடித்துக் கொண்டு போகும் குறுக்கு வழி குபேரர்கள் (பிறகு சிறைக் கம்பி எண்ணுப வர்களாக இருந்தாலும்) ஏமாற்றி, நடுத்தர குடும் பங்களைக்கூட ஒரே நாளில் 'வறியர்களாக்கி'டும் புயலை உருவாக்கி அவர்கள் நடுத் தெருவில் நின்று புலம்பும் பரிதாபக் காட்சியை ஏற்படுத் துகின்ற கொடுமையை என் சொல்வது?
இப்படி ஏமாறுபவர்களில் பாமரர்கள் ஒரு மடங்கு என்றால், படித்தவர்களே அதிகம் உள்ளது, அவர்கள் தங்களின் மேலான பகுத் தறிவை இழந்து படித்தவர்களாக மட்டுமே இருக்கிறார்களே என்ற வேதனையைத்தான் நமக்கு ஏற்படுத்துகிறது!
வள்ளுவர் தமது திருக்குறளில் ஒரு அரிய கருத்தைக் கூறுகிறார்!
வருவாயைப் பெருக்குவது எப்படி? என்ற கேள்விக்கு செலவைச் சுருக்கினாலே அது வரவை, வருவாயைப் பெருக்கியது ஆகும் என்கிறார்!
எனவே தேவையற்ற - செலவுகளை நாம் செய்யாது- தீய பழக்க வழக்கங்களிற்கு அடிமைகளாக நாம் ஆளாகாமல் 'தற்காத்து தன்னைப் பேணிக் கொண்டால்' எவ்வளவு சேமிப்பு என்பதை சற்றே எண்ணிப் பாருங்கள்.
"எனக்கு பீடி, சிகரெட் பிடிக்கும் கெட்ட பழக்கம் இல்லை என்பதால் எனது உடல் நலம் கெடவில்லை என்பது எவ்வளவு உண்மையோ, அதைவிட முக்கியம் எனது வாழ்வில் பொருள் சேமிப்பையும் ஒரு பெருமளவுக்கு அப்பழக்கம் என்னை அறியாமலேயே எனக்குத் தருகிறது என்பதை எண்ணி பெருமிதப்பட வேண்டும் நான்!"
"எனக்கு, போதை- குடிப் பழக்கம் இல்லை மற்ற சூதாட்டப் பழக்கமில்லை- ஒழுக்கக்கேடு பழக்கங்களை நாடிச் செல்லவில்லை - அதனால் பொருள் கண்ணோட்டத்தில் எவ்வளவு பலன்! நம் வாழ்நாள் நாட்களில் அப்படி ஈடுபட்டு இருந்தால் அதற்குச் செலவழித்தே 'பிச்சைக் காரனாக்கப்பட்டிருப்பேன்'" என்று ஒரு கணம் ஒவ்வொருவரும் யோசித்தால், நல்லொழுக்கம், உடல் ஆரோக்கியத்திற்கு மட்டுமல்ல வாழ் வாதார பொருளாதாரத்திற்கும், கடன் வாங்கிச் சீரழியும் சிறுமைக்கும் இடந்தராத பெருமை அல்லவா?
என் நண்பர் ஒருவர் பொடி போடும் பழக்க முடையவர். அவர் சிரித்துக் கொண்டே சொல்வார்.
"சார், என் மூக்குக்குள் எத்தனை ஆயிரம் ரூபாய்களை நான் உள்ளே போட்டு உறிஞ்சி இருக்கேன் தெரியுமா?" என்பார்.
பழைய நண்பர்கள் மூன்று சொல்வார்கள்- உண்ணல் - ஊதல் - உறிஞ்சல் என்று.
1. உண்ணல் - வெற்றிலை பாக்கு, புகையிலை போடுதல்!
2. ஊதல் - பீடி, சிகரெட், சுருட்டு புகைப் பிடித்தல் அல்ல - புகை குடித்தல், உள்ளே விழுங்கித் தொலைக்கிறார்களே!
3. உறிஞ்சல் - பொடி உறிஞ்சல் (அது இறுதியில் உயிரையே உறிஞ்சி விடுகிறது.
இவை இருந்தால் வாழ்வில் வரும் ஒவ்வொரு நாள் செலவையும், கூட்டிப் பெருக்கிப் பார்த்தால் எத்தனை ஆயிரம் ரூபாய் வீண் செலவில் 'பொருள் விரயம்' என்று ஆகியிருக்கும் என்ப தையும் எண்ணினால், நல்லவர்கள் அவர்கள் முதுகை அவர்களே தட்டி மகிழ்ந்து கொள்ளலாம் அல்லவா?
(மேலும் சிந்திப்போம்)
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக