பொருளோடு வாழ்வா? வாழ்க்கைக்குப் பொருளா? (3)
பொருளை ஈட்டுவது நேரான வழியில் இருந்தால் மட்டும் போதாது நண்பர்களே, அதைச் செலவு செய்வதிலும்கூட மிகுந்த அக்கறை செலுத்தி - ஆயிரம் முறை யோசித்து - 'இது செய்ய வேண்டிய செலவு தானா?' என்பதை ஆழ்ந்து சிந்தித்து, அதன் விளைவு களை துல்லியமாகக் கணக்கிட்டு, தேவையானது என்ற தீர்க்கமான முடிவுக்கு வந்த பிறகு செல வழித்தீர்களானால் - பின்னால் வருந்த வேண்டிய நிலை வாழ்வில் ஒரு நாளும் ஏற்படவே ஏற்படாது!
சில நண்பர்களின் பாராட்டத்தக்க பழக்கத்தை அறிந்து நான் வெகுவாக மகிழ்ந்தது உண்டு. காரணம் அவர்கள் செலவழித்ததை நாளும் குறித்து வைத்து தங்களது வாழ்க்கையை வரை முறைப்படுத்திக் கொள்ளும் நல்ல பழக்கத்தை உடையவர்களானபடியால்!
நம்மில் எத்தனைபேர், நாளும் செல வழிப்பதை தாளில் குறித்து வைத்து (பில்களை சேகரித்து வைப்பதுகூட பயன்படும்) சற்று நிதானமாக ஆய்வு செய்தால், நம்மையும் மீறிப் புகுந்த தேவையற்ற செலவுகள், அதீதமான செல வுகளை மேலும் குறைக்க வழிமுறை தென்படுமே!
அவசியச் செலவு - அனாவசியச் செலவு - ஆடம்பரச் செலவு என்ற பல்வகைச் செலவுகள் பற்றி சற்று யோசியுங்கள்!
குறுக்கு வழியில் பணம் சம்பாதித்தால் - அந்தப் பணம் - உழைத்து நேரிய வழியில் வராத பணம்; ஆதலால், அதனுடைய உண்மையான மதிப்புத் தெரிய வராது, செலவழிக்கும் 'டம்பாச்சாரித்தனமே' மிஞ்சும்!
திருட்டுப் பொருள் விற்கும் திருடர்களோ, கொள்ளைக்காரர்களோ அப்பொருளின் மதிப்புத் தெரிந்தா அதை விலைக்கு விற்றுப் பணம் தேடு கிறார்கள்? இல்லையே! அவசர கதியில் கிடைத் தது போதும் என்று தானே - அதன் மதிப்பைப் பற்றிக்கூட கவலைப்படாமல் விற்று விட்டு ஓடுகிறார்கள், அது போன்றவர்களே பணத்தின் அருமை தெரியாத ஆடம்பரவாசியினர் - அவசியமற்ற செலவுகள்!
பொதுக் காரியங்களுக்குப் பலர் நன்கொடை தர மாட்டார்கள் - சாமியார்கள் கூறும் தீட்டுக் கழித்தல், மற்ற சடங்கு சம்பிரதாயங்கள் என்ற மூடநம்பிக்கைகளுக்குத் தாராளமாகத் தருவார்கள்.
கோயிலுக்கு நிதி நன்கொடை தர முன் வருவோர் பலர் பள்ளிகளுக்கும், மருத்துவமனை களுக்கும் தருவதில்லை. தங்கள் பாவத்திற்குப் பிராயச்சித்தமாகவே உண்டியலில் பெருந் தொகை போடுகிறார்கள்! அவர்கள் நல்ல தருமவான்களா? பொல்லாத கருமவான்களா?
விளம்பரத்திற்காக நிதி தருவதும் உண்டு! 'அற விலை வணிகர்' என்று நம் இலக்கியங்களில் அவர்களுக்குப் பெயரும் உண்டே!
இதுபற்றி நமது புரட்சிக் கவிஞர் பாரதிதாசன் அவர்கள் - ஒருமுறை மலாயா நாட்டுத் தமிழர்கள் கவிஞரின் பிறந்த நாளைச் சிறப்பாகக் கொண்டாட வாழ்த்து அனுப்பியிருந்தார்களாம்!
அதற்கு மறுமொழியாகக் கவிஞர் அவர்கள் சிறு பாடல்களைப் பாடி தம்முடைய 'குயில்' இதழில் வெளியிட்டிருந்தார்.
அப்பாடல்களில் ஒரு இடத்தில்
"செல்வம்
தலையான தென்றே எண்ணித்
தக்கவாம் வழியில்தேடிச்
செலவு மட்டாகச் செய்து
செந்தமிழ் போற்றி வாழ்க!"
என்று பாடியுள்ளார்!
ஆனால் அவரது வாழ்க்கையிலோ, ஒரு சேமிப்பு அறியாத செலவினக் கவிஞராகவே வாழ்ந்தார்!
கிராமங்களில் ஒரு பழமொழி கூறுவதுண்டு; "வந்த மாட்டையும் கட்ட மாட்டாள்; போன மாட்டைப்பற்றியும் கவலைப்பட மாட்டாள்" (அந்த வீட்டுக்காரி) என்பதாக!
அதைத்தான் - குழந்தை உள்ளத்தை பல விடயங்களில் காட்டிய நமது புரட்சிக் கவிஞர் தனது வாழ்க்கையாக நடத்தினார்!
(மேலும் சிந்திப்போம்)
செலவுகள் பயனுறு செலவுகளாக - அமைய வேண்டும்; அறிவுத் தேடலுக்குரிய நூல்களை வாங்குகிறோம் - அது பயனுறு அறிவு முதலீடும்கூட - வெறும் செலவு அல்ல.
மருந்துகள் தேவைப்படும் மருத்துவப் பரிசோதனை, நல்ல நடை பயிற்சிக்குரிய காலணி தேடுதல் முதல் எல்லாம் ஆக்க பூர்வச் செலவுகளே - உடல் நலம் காக்க, உள்ள வளம் பெருக்கும். அத்துடன் ஊர்வளம், ஊர்நலம், சமூகப் பணி சிறக்க உதவுதல் இவைகள் எல்லாம் ஆக்கப் பூர்வச் செலவுகளே - வீண் செலவுகள் அல்ல!
சிக்கனத்திற்குப் பெயர்போன தந்தை பெரியார், அறிஞர் அண்ணா ஈரோட்டில் 'விடுதலை' ஆசிரியராக இருந்தபோது நல்ல புத்தகங்கள் பற்றி அண்ணா மூலம் அறிந்தால் ஒன்றுக்கு இரண்டு வாங்கும்படி கூறுவது உண்டாம்; அண்ணாவிடம் "ஒன்று நீங்கள் படித்து எழுதுவதற்கு; மற்றொன்று 'குடிஅரசு' நூலகத்தில் இருந்தால் எப்போதும் அது நமக்குப் பயன்படக் கூடும்" என்பாராம் (ஈரோடு நண்பர் ப.சண்முகவேலாயுதம் கூறுவதை நான் கேட்டிருக்கிறேன்).
சில செலவு உள்ள நண்பர்கள் உறுபசி, மாளாத வறுமையைத் தகர்க்கவே கூட நமக்கு தம்மால் முடிந்த உதவி என்பதைச் செய்கையில் அது ஆக்கபூர்வ, கருணை வழியிலேயான செலவினத்தில்தான் சேர்க்கப்படல் வேண்டும்.
'ஈத்துவக்கும் இன்பம்' என்பது ஒரு வகையான தனியான இன்பம், அச்செலவின் மூலம் நமக்குக் கிட்டுகிறது என்றால் அது மகிழத்தக்கதுதானே!
'செலவு மட்டாகச் செய்து
செந்தமிழ் போற்றி வாழ்க'
என்ற வரிகள் மூலம் புரட்சிக் கவிஞர் என்ன சொல்லுகிறார் என்றால், பொதுத் தொண்டுக்கு, அதுவும் தமிழின எழுச்சி போன்ற நற்பணிக்கு உதவுங்கள் என்றுதான் சொல்ல வருகிறார்!
இதில் மட்டுமல்ல - 'குடும்ப விளக்கு' என்ற அரிய தொடர் நூலில் இல்லறம் பேணி நடத்தும் வாழ்விணையர்கள் பேசும்போது, 'தொழில் கணக்குப் பார்த்து, குடும்பச் செலவுக்குப் பணம் ஒதுக்கிடும்' பட்ஜெட் போட்டு செலவழித்து, தணிக்கை போல் ஆய்வு செய்த உரையாடல் பகுதியில் தலைவனும், தலைவியும் பேசும் காட்சியில் "ஊருக்கு - பொதுத் தொண்டுக்கு என்ன செய்தீர்கள்?" என்று தலைவி வினவ, தலைவன் "அதற்கென தொகையை ஒதுக்கி வைத்து விட்டேன்" என்று கூறிடுவது மிகவும் வியந்து போற்றக் கூடிய அறிவுறுத்தும் பாடப் பகுதி அல்லவா?
தாம் சேர்த்த பொருள், தனக்கு மட்டும் பயன்படாது, தான் சார்ந்த குடும்பத்திற்கு மட்டும் பயன் தருவதைத் தாண்டி ஒட்டு மொத்த சமூகத்திற்கு ஓரளவாவது பயன் தந்தால் அந்த வாழ்க்கையின் பொருள் அதிசயமானதாக மட்டுமல்லாது. அற்புதமான எடுத்துக்காட்டாகவும் அமையும் என்பது உறுதி.
பலரும் குறுக்கு வழியில் பொருள் சேர்த்து, அதை தானும் அனுபவிக்காமல், பிறருக்கும் - பொதுவுக்கும்கூட அது பயன்படாத வகையில் "வைக்கோல் போரில் அமர்ந்த நாய் போல" என்ற உவமைக்கேற்ப வாழ்வு வாழ்ந்து மடிந்தால், அச்செல்வம் வந்த வழியைவிட, வேகமாக சீரழிவினைத் தருவதோடு, நாளும் கரைந்து போகுமே தவிர ஆக்கங்கள் எவற்றையும் தராது. எனவே பொருளைச் சேகரிப்பதைவிட அதைப் பயனுறு முறையில் செலவழித்து உண்மை இன்பத்தையே பெற முயற்சியுங்கள்.
(முடிந்தது)
